ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΠΛΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

Απόφαση 928 / 2009 (Ζ, ΠΟΙΝΙΚΕΣ)
Θέμα
Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Καθυστέρηση ασφαλιστικών εισφορών.

Περίληψη:
Παράβαση 1 παρ. 1 ΑΝ 86/1967. Δεκτός ο από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε΄ ΚΠΔ μοναδικός λόγος αναιρέσεως, διότι ο κατηγορούμενος κηρύχθηκε ένοχος για μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών στο ΤΕΒΕ, για το διάστημα από το διάστημα από 1-1-1999 μέχρι 31-3-2002, δηλαδή, προ της ισχύος του νεότερου ως άνω Ν. 3050/2002, ότε ο κατηγορούμενος, ως αγρότης ασφαλισμένος στον ΟΓΑ, ως φορέα κύριας ασφάλισης από το 1988, κατ’ άρθρο 39 παρ. 1, 2 του Ν. 2084/1992, σύμφωνα με αυτά που προεκτέθηκαν, λόγω δραστηριότητας σε κωμόπολη πληθυσμού κάτω των 2.000 κατοίκων, δεν είχε υποχρέωση ασφαλίσεως και σε άλλον ασφαλιστικό φορέα κύριας ασφαλίσεως, όπως είναι και το ΤΕΒΕ, έστω και αν παραλλήλως προς την ιδιότητα του αγρότη είχε και την ιδιότητα του βιοτέχνη ελαιοτριβέα και συνεπώς δεν υποχρεούτο σε καταβολή ασφαλιστικών εισφορών για το ένδικο προ του 2003 χρονικά διάστημα προς το ΤΕΒΕ. Έτσι που έκρινε το παραπάνω δευτεροβάθμιο Δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφασή του, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τους προαναφερθέντες νόμους, καθώς και την παραπάνω βασική ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 του ΑΝ 86/1967, μάλιστα εφάρμοσε τη δυσμενέστερη για τον κατηγορούμενο διάταξη του άρθρου 9 παρ. 3 του ν. 3050/2002, ο οποίος θεμελιώνει το αξιόποινο από 1-1-2003 και δε μπορεί να τύχει αναδρομικής εφαρμογής, κατ’ άρθρο 2 παρ. 1 του ΠΚ, γιατί είναι δυσμενέστερος για τον κατηγορούμενο. Αναιρεί. Κηρύσσει τον αναιρεσείοντα αθώο.

ΑΡΙΘΜΟΣ 928/2009

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

Z' ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γρηγόριο Μάμαλη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Νικόλαο Ζαΐρη, Νικόλαο Κωνσταντόπουλο, Παναγιώτη Ρουμπή και Κωνσταντίνο Φράγκο - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 11 Φεβρουαρίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γεωργίου Παντελή (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και του Γραμματέα Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου Χ, κατοίκου ......, που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ιωάννη Καρβούνη, περί αναιρέσεως της 461, 461α, 461β, 461γ, 461δ/2007 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αιγίου.

Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αιγίου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή, και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 28 Σεπτεμβρίου 2007 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1710/2007.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης.

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατά τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. 1 του Ν. 6364/1934, όπως αντικ. με το άρθρο 1 του Ν. 1027/1980, ορίζεται ότι: "Εις το Ταμείον (Ασφαλίσεως Επαγγελματιών και Βιοτεχνών της Ελλάδος - ΤΕΒΕ) ασφαλίζονται υποχρεωτικώς πάντες οι άνω των 18 ετών επαγγελματίαι και βιοτέχναι οι διατηρούντες επαγγελματικήν ή βιοτεχνικήν στέγην. Ως επαγγελματική ή βιοτεχνική στέγη νοείται κατά τον παρόντα νόμον και η οικία ή οιοσδήποτε χώρος ένθα ασκείται επάγγελμα ή βιοτεχνία". Κατά δε το άρθρο 3 του ίδιου ως άνω νόμου (1027/1980), ορίζεται ότι "εξαιρούνται της παρά τω ΤΕΒΕ υποχρεωτικής ασφαλίσεως, εκτός άλλων και δ) πρόσωπα υπαγόμενα εις την ασφάλισιν του ΟΓΑ δυνάμει των διατάξεων του Ν.Δ. 4521/1966 κλπ". Στο άρθρο μόνο παρ. 1 του άνω Ν.Δ. 4521/1966, με το οποίο αντικ. το άρθρο 1 του Ν.Δ. 4435/1964, ορίζεται ότι: "1. Από της ισχύος του παρόντος υπάγονται υποχρεωτικώς μόνον εις την ασφάλισιν του ΟΓΑ, δι' άπαντας τους κλάδους ασφαλίσεως, οι επαγγελματίαι και βιοτέχναι οι οπωσδήποτε ασκούντες το επάγγελμα εις κωμοπόλεις, χωρία ή οικισμούς, με πληθυσμόν κάτω των 2000 κατοίκων ... 2. Από της ισχύος του παρόντος εξακολουθούν υπαγόμενοι υποχρεωτικώς εις την ασφάλισιν του ΤΕΒΕ, ασχέτως της υπαγωγής των ή μη εις την ασφάλισιν του ΟΓΑ, οι επαγγελματίαι και βιοτέχναι οι οπωσδήποτε ασκούντες ασφαλιστέον παρά του ΤΕΒΕ επάγγελμα, εις πόλεις, κωμοπόλεις ή χωρία με πληθυσμόν άνω των 2000 κατοίκων". Εξάλλου, με το άρθρο 39 παρ. 1 και 2 του Ν. 2084/1992 ορίζονται, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: "1. Υποχρεωτική ασφάλιση επιτρέπεται σε ένα φορέα κυρίας ασφάλισης ή το Δημόσιο, ένα φορέα επικουρικής ασφάλισης, ένα φορέα ασφάλισης ασθένειας και ένα φορέα ασφάλισης πρόνοιας. 2. Τα πρόσωπα για τα οποία προβλέπεται από τις ισχύουσες διατάξεις υποχρεωτική ασφάλιση σε περισσότερους του ενός φορείς, λόγω ιδιότητας και απασχόλησης ή για περισσότερες της μιας απασχολήσεις, ασφαλίζονται υποχρεωτικά μόνο σε ένα φορέα, τον οποίο επιλέγουν με δήλωσή τους .....". Κατά δε το άρθρο 1 του Ν. 2458/1997 ορίζεται ότι "Συνιστάται στον Οργανισμό Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ) αυτοτελής Κλάδος Κύριας Ασφάλισης Αγροτών ... σκοπός του οποίου είναι η χορήγηση κύριας σύνταξης στα πρόσωπα που αναφέρονται στο επόμενο άρθρο σε περίπτωση γήρατος ή αναπηρίας", με το επόμενο δε άρθρο 2 του νόμου αυτού ορίζεται ότι "Στην ασφάλιση του Κλάδου υπάγονται υποχρεωτικά και αυτοδίκαια όλα τα πρόσωπα που ασφαλίζονται στον ΟΓΑ, σύμφωνα με τις ισχύουσες κάθε φορά διατάξεις ...". Τέλος κατά το άρθρο 1 παρ. 1 του ΑΝ 86/1967 "όστις υπέχων νόμιμον υποχρέωσιν καταβολής των βαρυνουσών αυτόν τον ίδιον ασφαλιστικών εισφορών (εργοδοτικών), ασχέτως ποσού, προς τους εις το Υπουργείον Εργασίας (ήδη Κοινωνικών Υπηρεσιών) υπαγομένους πάσης φύσεως Οργανισμούς Κοινωνικής ... Ασφαλίσεως ... δεν καταβάλει ταύτας εντός μηνός, αφ' ης αύται κατέστησαν απαιτηταί, προς τους ως άνω Οργανισμούς, τιμωρείται δια φυλακίσεως τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματικής ποινής τουλάχιστον 10 χιλιάδων δρχ.".
Από το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων, σαφώς προκύπτει ότι από την 1.1.1998 που άρχισε η λειτουργία του Κλάδου Κύριας Ασφάλισης Αγροτών (άρθρο 1 παρ. 4 του Ν. 2458/1997) υπάγονται υποχρεωτικώς και αυτοδικαίως στην ασφάλιση αυτού, ως φορέα κύριας ασφάλισης (άρθρο 39 παρ. 1 και 2 του Ν. 2084/1992), όλα τα πρόσωπα που έχουν τις προϋποθέσεις να ασφαλισθούν στον ΟΓΑ και οι ασφαλισμένοι σε αυτόν δεν έχουν υποχρέωση ασφαλίσεως και σε άλλον ασφαλιστικό φορέα κύριας ασφαλίσεως, όπως είναι και το ΤΕΒΕ, έστω και αν παραλλήλως προς την ιδιότητα του αγρότη έχουν και την ιδιότητα του επαγγελματία. Αυτά όμως δεν ισχύουν δια τον μέχρι την 31.12.1997 χρόνο, διότι μέχρι τότε, σύμφωνα με τις προαναφερθείσες διατάξεις, οι επαγγελματίες και βιοτέχνες άνω των 18 ετών, οι οποίοι διατηρούσαν επαγγελματική ή βιοτεχνική στέγη και ασκούσαν το επάγγελμά τους σε κωμοπόλεις, χωριά ή οικισμούς άνω των 2000 κατοίκων, ήταν υποχρεωτικά ασφαλισμένοι στο ΤΕΒΕ και υποχρεούνταν σε καταβολή των οφειλόμενων σε αυτό ασφαλιστικών εισφορών. Αντίθετα υπάγονταν μόνο στην ασφάλιση του ΟΓΑ, αν ασκούσαν το επάγγελμά τους σε κωμοπόλεις, χωριά ή οικισμούς κάτω των 2000 κατοίκων. Ο τόπος όμως ασκήσεως της επαγγελματικής δραστηριότητας δεν ταυτίζεται υποχρεωτικώς με τον τόπο στον οποίο διατηρείται η επαγγελματική ή βιοτεχνική στέγη. Έτσι σε κάθε περίπτωση είναι θέμα πραγματικό, αν η άσκηση του επαγγέλματος γινόταν σε κωμοπόλεις, χωριά ή οικισμούς άνω ή κάτω των 2000 κατοίκων, το οποίο μπορεί να ερευνήσει παρεμπιπτόντως το Δικαστήριο, στο οποίο εισάγεται κατηγορία για παράβαση του άρθρου 1 παρ. 1 του ΑΝ 86/1967. Επίσης, κατά τη διάταξη του άρθρου 9 παρ.1 α του Ν.3050/2002, από 1-1-2003 επεκτείνεται η υποχρεωτική ασφάλιση του ΟΑΕΕ-ΤΕΒΕ-ΤΑΕ σε επαγγελματίες βιοτέχνες και εμπόρους που ασκούν την επαγγελματική, βιοτεχνική ή εμπορική τους δραστηριότητα σε περιοχές με πληθυσμό κάτω των 2.000 κατοίκων, εφόσον ο μέσος όρος των εισοδημάτων τους που έχουν δηλωθεί τα τρία τελευταία έτη από τις δραστηριότητες αυτές υπερβαίνει το 300πλάσιο του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη που ισχύει κάθε φορά. Ως πληθυσμιακό κριτήριο καθορίζεται η απογραφή του έτους 2001. Κατά την παρ.1 β του ίδιου άρθρου 9 Ν. 3050/2002, θεσπίζεται εισοδηματικό κριτήριο προς προσδιορισμό του κυρίου επαγγέλματος για την υποχρεωτική ή όχι υπαγωγή στην ασφάλιση του ΟΑΕΕ των επαγγελματιών βιοτεχνών και εμπόρων που ασκούν παράλληλα και αγροτική δραστηριότητα. Η παραπάνω κατηγορία αγροτών υπάγεται στην υποχρεωτική ασφάλιση του ΟΑΕΕ εφόσον το 50% και πλέον του μέσου όρου των εισοδημάτων που έχουν δηλωθεί τα τρία τελευταία έτη από αγροτική και επαγγελματική δραστηριότητα προέρχεται από την επαγγελματική δραστηριότητα και υπερβαίνει το 300πλάσιο του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη που ισχύει κάθε φορά. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 9 παρ. 3 του Ν. 3050/2002 ορίζεται ότι πρόσωπα που με υπουργικές αποφάσεις έχουν υπαχθεί στην ασφάλιση του ΟΑΕΕ-ΤΕΒΕ συνεχίζουν την ασφάλιση στον οργανισμό αυτό χωρίς μεταβολή, ενώ με τη με αριθ. Φ.35/3863/20-10-1980 απόφαση του Υφυπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών, από 1-1-1981 επεκτάθηκε η υποχρεωτική ασφάλιση του ΤΕΒΕ στους νομούς μεταξύ άλλων και Αχαϊας.
Στην προκείμενη περίπτωση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αιγίου, που δίκασε ως Εφετείο, όπως προκύπτει από το αιτιολογικό της προσβαλλόμενης με αριθ. 461,461α, 461β, 461γ, 461δ/2007 αποφάσεώς του, δέχθηκε, κατά την αναιρετικώς ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του, τα εξής :
"Με την περ. α' της παρ. 1 του άρθρου 9 του ν.3050/2002 από 1-1-2003 επεκτείνεται η υποχρεωτική ασφάλιση του ΟΑΕΕ - ΤΕΒΕ - ΤΑΕ σε επαγγελματίες βιοτέχνες και εμπόρους που ασκούν τηνεπαγγελματική, βιοτεχνική ή εμπορική της δραστηριότητα σε περιοχές με πληθυσμό κάτω των 2.000 κατοίκων, εφόσον ο μέσος όρος των εισοδημάτων τους που έχουν δηλωθεί τα τρία τελευταία έτη από τις δραστηριότητες αυτές υπερβαίνει το 300 πλαίσιο του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη που ισχύει κάθε φορά. Ως πληθυσμιακό κριτήριο καθορίζεται η απογραφήτου έτους 2001. Με την περίπτωση β' της ίδιας ως άνωπαραγράφου θεσπίζεται εισοδηματικό κρητήριο προς προσδιορισμό του κυρίου επαγγέλματος για την υποχρεωτική ή όχι υπαγωγή στην ασφάλιση του ΟΑΕΕ των επαγγελματιών βιοτεχνών και εμπόρων που ασκούν παράλληλα και αγροτική δραστηριότητα. Συγκεκριμένα ορίζεται ότι η παραπάνω κατηγορία υπάγεται στην υποχρεωτική ασφάλιση του ΟΑΕΕ εφόσον το 50% και πλέον του μέσου όρου των εισοδημάτων που έχουν δηλωθεί τα τρία τελευταία χρόνια από αγροτική και επαγγελματική δραστηριότητα προέρχεται από την επαγγελματική δραστηριότητα και υπερβαίνει το 300 πλαίσιο του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη που ισχύει κάθε φορά. Περαιτέρω με την παρ. 3 του άρθρου 9 του ιδίου ως άνω ν. 3050/2002 ορίζεται ότι πρόσωπα που με υπουργικές αποφάσεις έχουν υπαχθεί στην ασφάλιση του ΟΑΕΕ- ΤΕΒΕ συνεχίζουν την ασφάλιση στον οργανισμό αυτό χωρίς μεταβολή. Ειδικότερα με την αριθμ. Φ. 35/3863/20-10-1980 απόφαση του Υφυπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών από 1 Ιανουαρίου 1981 έγινε επέκταση της υποχρεωτικής ασφαλίσεως του ΤΕΒΕ στους νομούς Θεσ/νίκης, Αχαΐας, Κορινθίας, Βοιωτίας και Ευβοίας. Συγκεκριμένα στην υποχρεωτική ασφάλιση υπήχθησαν: α) οι επαγγελματοβιοτέχνες που διατηρούν επαγγελματική στέγη στις κωμοπόλεις χωριά και οικισμούς των ως άνω νομών με πληθυσμό άνω των 1000 κατοίκων και β) οι επαγγελματοβιοτέχνες που διατηρούν επαγγελματική στέγη στους λοιπούς οικισμούς των ανωτέρω νομών με πληθυσμό κάτω των 1000 κατοίκων που δήλωσαν ετήσιο εισόδημα από την άσκηση του επαγγέλματος τους πάνω από το 250 πλαίσιο του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη. Την έκδοση του ως άνω νόμου 3.050/2002 ακολούθησε η αριθμ. 28/14-5-2003 εγκύκλιος του Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών κατά την οποία επαγγελματίες και βιοτέχνες στους 6 νομούς που είχαν υπαχθεί στην ασφάλιση του Ταμείου (ΤΕΒΕ) μέχρι 14-7-1992, βάσει εισοδηματικών ή πληθυσμιακών κριτηρίων παραμένουν υποχρεωτικά. Ενώ οι υπαχθέντες μετά την 15-7-1992 σε περιοχές με πληθυσμό κάτω των 1000 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2001, επανακρίνονται με βάση τα εισοδηματικά κριτήρια του ν. 3144/2003. Στους επαγγελματίες και βιοτέχνες των εν λόγω περιοχών που διέφευγαν της ασφάλισης, καθώς και σε εκείνους που έκαναν έναρξη της δραστηριότητας στη Δ.Ο.Υ. μετά την 1-1-2003 και τους είχαν χορηγηθεί απαλλακτικές βεβαιώσεις με τις διατάξεις του ν. 3050/2002, προκειμένου να ενημερωθούν ότι ανακαλείται η χορηγηθείσα απαλλακτική βεβαίωση και έχουν υποχρέωση να προσέλθουν στην υπηρεσία για την εγγραφή τους στα μητρώα ασφαλισμένων του Ταμείου, με την ίδια εγκύκλιο ορίσθηκε να δοθεί προθεσμία 10 ημερών από την παραλαβή συστημένης ειδοποίησης για να προσέλθουν στην αρμόδια υπηρεσία του Ταμείου ΤΕΒΕ. Μετά την παρέλευση της οριζόμενης προθεσμίας η υπηρεσία να προβεί σε αυτεπάγγελτες εγγραφές και σε πράξεις επιβολής εισφορών. Στην προκειμένη περίπτωση ο κατηγορούμενος με αυτεπάγγελτη εγγραφή ασφαλίσθηκε στο Ταμείο ΤΕΒΕ στις 25-5-1983 με το επάγγελμα του βιοτέχνη ελαιοτριβέα στην περιοχή ...... που έχει κάτω των 1000 κατοίκων με εισοδηματικά κριτήρια κατά τα ανωτέρω οριζόμενα. Περαιτέρω ο κατηγορούμενος δεν αμφισβητεί ότι ειδοποιήθηκε περί της υποχρέωσης του υποχρεωτικής εξακολούθησης της ασφάλισης του στο ΤΕΒΕ και ότι δεν ισχύουν οι απαλλακτικές βεβαιώσεις που του χορήγησε το ΤΕΒΕ με αριθμ. πρωτ. ...... και ...... ότι δεν υπάγεται στην υποχρεωτική ασφάλιση του με το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς. Αυτό εξάλλου βεβαιώνεται και από το γεγονός ότι εκδόθηκαν εναντίον του πράξεις επιβολής των καθυστερουμένων εισφορών και ο κατηγορούμενος προσέφυγε και με αίτηση του ζήτησε τη διαγραφή του που απορρίφθηκε με την αριθμ. ...... απόφαση του ΤΕΒΕ Πατρών με το αιτιολογικό ότι σύμφωνα με το ν. 3050/2002 επαγγελματίες και βιοτέχνες στους 6 νομούς που είχαν υπαχθεί στην υποχρεωτική ασφάλιση του Ταμείου (ΤΕΒΕ) μέχρι 14-7-1992 βάσει πληθυσμιακών ή εισοδηματικών κριτηρίων παραμένουν υποχρεωτικά στην ασφάλιση αυτή. Στην ίδια ασφάλιση παραμένει υποχρεωτικά ο κατηγορούμενος δεδομένου ότι η κυρία πηγή των εισοδημάτων του σε ποσοστό πλέον του 50% εξακολουθεί να προέρχεται από το επάγγελμα του βιοτέχνη ελαιοτριβέα και δευτερευόντως από αυτό του αγρού. Επομένως κρίνεται μη νόμιμος ο ισχυρισμός του κατηγορουμένου ότι από το έτος 1988 είναι παράλληλα ασφαλισμένος στο Ταμείο ΟΓΑ ως αγρότης και από το λόγο αυτό απαλλάσσεται της ασφάλισης στο ΤΕΒΕ. Ούτε βέβαια υπήρχε λόγος ασφάλισής του στον ΟΓΑ το έτος 1988 αφού από το έτος 1983 είχε υπαχθεί δε σε αυτεπάγγελτη ασφάλιση στο ΤΕΒΕ. Επίσης κρίνεται αβάσιμος ο ισχυρισμός του περί συγγνωστής νομικής πλάνης αφού του γνωστοποιήθηκε η υποχρέωση του παραμονής στην υποχρεωτική ασφάλιση του ΤΕΒΕ και απορρίφθηκε αίτηση του περί διαγραφής με το ως άνω σκεπτικό. Επομένως ο κατηγορούμενος πρέπει να κηρυχθεί ένοχος της πράξης της μη καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών του προς το ΤΕΒΕ και ειδικότερα, όπως αποδείχθηκε ότι στη ......, στις 31-03-2002 ενώ ασκούσε το επάγγελμα με αντικείμενο Ελαιοτριβείο κατά το χρονικό διάστημα από 1-1-1999 μέχρι 31-03-2002 κατά το οποίο είχε νόμιμο υποχρέωση καταβολής, μέσα στο πρώτο δεκαήμερο κάθε μήνα, των βαρυνουσών αυτόν τον ίδιο μηνιαίων ασφαλιστικών εισφορών (εργοδοτικών) προς το Ταμείο Ασφάλισης Επαγγελματιών και Βιοτεχνών της Ελλάδας, υπαγόμενο στο Υπουργείο Εργασίας και ήδη Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών, δεν κατέβαλε αυτές (εισφορές) μέσα σε ένα μήνα, από τότε που έγιναν απαιτητές και που ανέρχονται κατά το προαναφερθέν διάστημα στο ποσό των 6.978,90 ευρώ".
Στη συνέχεια, το Δικαστήριο της ουσίας, κήρυξε ένοχο τον κατηγορούμενο, του ότι στη ......, στις 31-3-2002, ενώ ασκούσε το επάγγελμα ελαιοτριβείου, κατά το χρονικό διάστημα από 1-1-1999 μέχρι 31-3-2002, κατά το οποίο είχε νόμιμη υποχρέωση καταβολής, μέσα στο πρώτο δεκαήμερο κάθε μήνα, των βαρυνουσών αυτόν τον ίδιο μήνα εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών προς το ΤΕΒΕ, δεν κατέβαλε αυτές μέσα σε ένα μήνα από τότε που κατέστησαν απαιτητές και που ανέρχονται κατά το προαναφερθέν διάστημα στο ποσό των 6.978,90 ευρώ, ήτοι για παράβαση των άρθρων 1 παρ.1 ΑΝ 86/1967 σε συνδυασμό με τα άρθρα 1,2,4,5 του Ν. 6364/1934 και 13,15 της υπ. αριθ. 12566/1940 αποφάσεως Υπ. Εργασίας.
Με τις παραδοχές αυτές το Δικαστήριο, ενώ δεν απορρίπτει ως αβάσιμο τον προβληθέντα ισχυρισμό του κατηγορουμένου ότι αυτός από το 1988 μέχρι σήμερα είναι γραμμένος, με αριθ. μητρώου ...... στον ΟΓΑ, στα Μητρώα Ασφαλισμένων του Κλάδου Κύριας Ασφαλίσεως Αγροτών και δέχεται ότι αυτός στη ......, που έχει πληθυσμό κάτω των χιλίων κατοίκων, ήταν ασφαλισμένος από το 1988 παράλληλα προς το ΤΕΒΕ, ως ελαιοτριβέας και στον ΟΓΑ, ως αγρότης, δέχεται ότι ο κατηγορούμενος, στην ασφάλιση του ΤΕΒΕ παραμένει υποχρεωτικά, δεδομένου ότι η κύρια πηγή των εισοδημάτων του, σε ποσοστό 50%, εξακολουθεί να προέρχεται από το επάγγελμα του βιοτέχνη ελαιοτριβέα και δευτερευόντως από αυτό του αγρότη, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3050/2002, που επεκτείνει όμως την υποχρεωτική ασφάλιση του ΟΑΕΕ-ΤΕΒΕ, από 1-1-2003, σε βιοτέχνες που ασκούν δραστηριότητα και σε περιοχές με πληθυσμό κάτω των 2.000 κατοίκων. Όμως κηρύχθηκε ένοχος για μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών στο ΤΕΒΕ, για το διάστημα από 1-1-1999 μέχρι 31-3-2002, δηλαδή, προ της ισχύος του νεότερου ως άνω Ν. 3050/2002, ότε ο κατηγορούμενος, ως αγρότης ασφαλισμένος στον ΟΓΑ, ως φορέα κύριας ασφάλισης, από το 1988, κατ'άρθρο 39 παρ. 1,2 του Ν. 2084/1992, σύμφωνα με αυτά που προεκτέθηκαν, λόγω δραστηριότητάς του σε κωμόπολη πληθυσμού κάτω των 2.000 κατοίκων, δεν είχε υποχρέωση ασφαλίσεως και σε άλλον ασφαλιστικό φορέα κύριας ασφαλίσεως, όπως είναι και το ΤΕΒΕ, έστω και αν παραλλήλως προς την ιδιότητα του αγρότη είχε και την ιδιότητα του βιοτέχνη ελαιοτριβέα και συνεπώς δεν υπεχρεούτο σε καταβολή ασφαλιστικών εισφορών για το ένδικο προ του 2003 χρονικό διάστημα προς το ΤΕΒΕ. Έτσι που έκρινε το παραπάνω δευτεροβάθμιο Δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφασή του, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τους προαναφερθέντες νόμους, καθώς και την παραπάνω βασική ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 του ΑΝ 86/1967, μάλιστα εφάρμοσε τη δυσμενέστερη για τον κατηγορούμενο διάταξη του άρθρου 9 παρ.3 του ν. 3050/2002, ο οποίος θεμελιώνει το αξιόποινο, από 1-1-2003, και δε μπορεί να τύχει αναδρομικής εφαρμογής, κατ'άρθρο 2 παρ.1 του ΠΚ, γιατί είναι δυσμενέστερος για τον κατηγορούμενο. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, είναι βάσιμος ο προβαλλόμενος μοναδικός από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε' του ΚΠοινΔ λόγος της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των παραπάνω ουσιαστικών διατάξεων και γι' αυτό πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως στο σύνολό της, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και , αφού ο αναιρεσείων κατηγορούμενος κατά το ένδικο από 1-1-1999 έως 31-3-2002 χρονικό διάστημα δεν ήταν ασφαλισμένος στο ΤΕΒΕ και δεν υποχρεούτο εκ τούτου αυτός να καταβάλει σε αυτό τις ως άνω ασφαλιστικές εισφορές, δεν τέλεσε αυτός την σχετικά αποδιδόμενη σε αυτόν αξιόποινη πράξη της μη έγκαιρης καταβολής ασφαλιστικών εισφορών στο ΤΕΒΕ και πρέπει γι' αυτό να κηρυχθεί αθώος αυτός της πράξεως αυτής, όπως στο διατακτικό της παρούσας ειδικά αναφέρεται.( άρθρο 518 παρ.1 ΚΠοινΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Αναιρεί τη με αριθ. 461, 461α,461β, 461 γ, 461 δ/2007 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αιγίου. Και.

Κηρύσσει τον αναιρεσείοντα κατηγορούμενο Χ, κάτοικο ......, αθώο του ότι στη ... στις 31-3-2002, ενώ ασκεί το επάγγελμα του ελαιοτριβέα, κατά το χρονικό διάστημα από 1-1-1999 μέχρι 31-3-2002, κατά το οποίο είχε νόμιμο υποχρέωση καταβολής, μέσα στο πρώτο δεκαήμερο κάθε μήνα, των βαρυνουσών αυτόν τον ίδιο μηνιαίων ασφαλιστικών εισφορών (εργοδοτικών) προς το Ταμείο Ασφάλισης Επαγγελματιών και Βιοτεχνών της Ελλάδας, υπαγόμενο στο Υπουργείο Εργασίας και ήδη Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών, δεν κατέβαλε αυτές (εισφορές) μέσα σε ένα μήνα, από τότε που έγιναν απαιτητές και που ανέρχονται κατά το προαναφερθέν διάστημα στο ποσό των έξι χιλιάδων εννιακοσίων εβδομήντα οκτώ ευρώ και ενενήντα λεπτών (6.978,90).

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 26 Μαρτίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 11 Απριλίου 2009.

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ